อัมพปิณฑิยเถราปทานที่ 9 (439)ว่าด้วยผลแห่งการถวายมะม่วง[29] ครั้งนั้น เราเป็นพญาช้างมีงางอน งาม ทรงกำลังกล้าว่องไว เที่ยวอยู่ในป่าใหญ่ได้ เห็นพระผู้นำโลก เราได้หยิบเอาชิ้นมะม่วงมาถวายแด่พระ ศาสดา พระมหาวีรเจ้าพระนามว่าสิทธัตถะผู้นายก ของโลก ทรงรับประเคน เมื่อเราเพ่งดู พระพิชิตมารได้เสวยในกาล นั้น เรายังจิตให้เลื่อมใสในพระชินเจ้าพระองค์นั้น จึงเข้าถึงสวรรค์ชั้นดุสิต เราจุติจากดุสิตนั้นแล้ว ได้เป็นพระเจ้า จักรพรรดิราชเสวยสมบัติโดยอุบายเช่นนั้นแหละ เรามีตนส่งไปเพื่อความเพียร สงบระงับ ไม่มีอุปธิกิเลส กำหนดรู้อาสวะทั้งปวงแล้ว เป็น ผู้ไม่มีอาสวะอยู่ ในกัปที่ 94 แต่กัปนี้ เราได้ถวายทานใด ในกาลนั้น ด้วยทานนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวายผลไม้ เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว . . . คำสอน ของพระพุทธเจ้า เราได้สำเร็จแล้ว ดังนี้. ทราบว่า ท่านพระอัมพปิณฑิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล. จบอัมพปิณฑิยเถราปทาน |